Nederland zit vol Waterbazen: inwoners die met grote én kleine aanpassingen bijdragen aan schoon en voldoende water. Bijvoorbeeld door het afval op te ruimen in hun buurt. Ook in Flevoland barst het van de Waterbazen en daar is Waterschap Zuiderzeeland maar wat blij mee. Govert Schipper (52) uit Lelystad bijvoorbeeld. Hij gaat twee tot drie keer week op pad om de dreven in zijn woonwijk schoon te houden.

‘Peuk = plastic’, ‘Niet mijn afval, wel mijn planeet’ en ‘Statiegeld?

Yes we can!’ Het hesje dat Govert aantrekt tijdens zijn zwerfvuil opruimrondes staat vol met deze leuzen. ‘Voor de herkenbaarheid. En ik vind het leuk om mensen een beetje te prikkelen.’ De Lelystedeling begon een jaar of drie geleden met het opruimen op straat. ‘We kregen een hond en daar wandelde ik veel mee. Op een gegeven moment ging de troep die ik overal tegenkwam me tegenstaan.’

Waterbazen

Hij begon voorzichtig met opruimen. ‘Gewoon met de hand en een zakje.

’Maar via de gemeente regelde hij al snel een grijpstok en andere attributen, zoals het hesje en speciale zakken. Inmiddels loopt Govert twee tot drie keer in de week zo’n 5 kilometer, voornamelijk in zijn eigen wijk De Landerijen. ‘Langs de dreven met name, daar ligt altijd heel veel.’ De opruimtochtjes duren ongeveer een uur of twee. Met een grijns: ‘Dus ik hoef niet meer naar de sportschool.’

Op zijn grijpstok heeft hij tegenwoordig zijn telefoon bevestigd, zodat hij van al het vuil dat hij opraapt eenvoudig een foto kan maken.

‘Daarvoor gebruik ik de app Litterati, waarmee we de wereld een beetje schoner proberen te maken. Allerlei vrijwilligers gebruiken die app.’ Met de foto’s kan precies worden geregistreerd wat veel wordt gevonden op welke plek. ‘Daardoor kunnen de gebruikers bijvoorbeeld gemeenten benaderen om op bepaalde locaties meer prullenbakken neer te zetten.’

Een beroemde Nederlandse opruimer -de Zwerfinator- riep een tijdje terug de inzamelaars op om van elke plastic Antaflu-wikkel (van die hoestsnoepjes) die ze tegenkwamen, een foto te maken. Met het resultaat stapte hij naar de fabrikant, waardoor die overstapte op het veel beter afbreekbare waspapier. ‘Mooi hè, dat je zoiets kunt bereiken? Ik probeer op die manier ook wat bewustwording te creëren bij mensen. Bijvoorbeeld door peuken op te ruimen in Lelystadse bushokjes en daar vervolgens een plakkaat op te hangen met informatie. Veel mensen weten namelijk helemaal niet dat in sigarettenpeuken plastic zit. Als je die op straat gooit, komt het plastic weer in ons grondwater terecht met alle schadelijke gevolgen van dien.’

Govert merkt dat er een steeds grotere groep vrijwilligers ontstaat, die de grijpstok ter hand neemt.

‘Bijvoorbeeld door de Facebook-groep Supporter Lelystad Schoon. Van daaruit zijn er vaak groepsacties. Hartstikke goed, zo maken we samen de wereld een beetje mooier. En het is nog gezellig ook.’