Hij komt al jaren bij een oud vrouwtje op een boerderij voor onderhoud aan haar afvalwatertank. ‘Dan geeft ze ons altijd koffie in zo’n mooi Engels kopje met wat lekkers erbij.’ Maar sinds de coronacrisis zit dat er niet meer in voor Pieter Romkes van Waterschap Zuiderzeeland. ‘Zelfs een praatje maken is onmogelijk met dat gekke pak en dat grote gezichtsmasker.’

Het doet hem wel een beetje verdriet, bekent hij. ‘Ik kom voor mijn werk veel bij mensen die alleen op een boerderij wonen. Zij hebben een IBA-systeem, een soort septictank, omdat er geen riool is in het buitengebied. Als waterschap onderhouden we die IBA’s.’

Heerlijk werk, maar door de coronacrisis ziet hij veel eenzaamheid op die afgelegen plekken. ‘Vooral bij de ouderen en de alleenstaanden. Er komt niemand langs en als wij er zijn, kunnen we ook niet echt contact hebben omdat we afstand moeten houden.’

Zuivering

Het werk van Pieter zag er voor de anderhalvemeter-samenleving totaal anders uit. Hij werkte dagelijks in een team van vijf personen op de afvalwaterzuivering bij Zeewolde en pleegde onderhoud aan de IBA’s in het buitengebied. Maar sinds de uitbraak is dat team opgesplitst in twee groepen.

‘Om de dag werkt een team op die locatie en dan werkt het andere team thuis. Daarmee proberen we te voorkomen dat het hele team tegelijk ziek wordt.’ Lastig is dat wel. ‘Je moet alle klussen in één dag klaren, want de dag daarna ben je er niet. En thuis werken met kinderen en een hond om je heen, is ook best ingewikkeld.’

Daarnaast gelden er allerlei strenge voorzorgsmaatregelen. De mannen werken in wegwerp overalls, dragen handschoenen en halve gezichtsmaskers, die mond en neus beschermen. Na afloop worden die schoongemaakt.

Mondkapjes

Mondkapjes waren geen optie, omdat het waterschap die liever beschikbaar hield voor de zorgsector. Toch komen Pieter en zijn collega’s ze regelmatig tegen op de zuivering. Net als handschoenen en ontsmettingsdoekjes.

‘Mensen spoelen ze door het toilet of ze worden weggegooid in de natuur, waarna ze via de rioolputten in het afvalwater terechtkomen. Geen idee waarom, maar het kan niet. Die spullen horen in de prullenbak. Wij hebben hierdoor veel vaker last van verstoppingen en dat is echt zonde van onze tijd en het geld dat dat kost.’

Langzaam weer richting normaal

Langzaamaan begint het werk op en rond de zuivering wel weer een beetje normaal te worden en daar is Pieter blij mee: ‘In het begin konden we niet bemonsteren, omdat er resten van het coronavirus in het afvalwater zaten en we niet wisten of dat kwaad kon. Toen bleek dat het niet besmettelijk was, kon het wel weer met allerlei voorzorgsmaatregelen.’

En het onderhoud op de zuivering en van de IBA’s in het buitengebied is inmiddels ook weer van start gegaan. Met een zuigauto worden ze ook leeggemaakt als dat nodig is. ’Schoonmaken kan nog niet in verband met mogelijke virusdeeltjes in de tanks, maar dat komt later wel weer.’

Alle maatregelen hebben tot nog toe wel geholpen, verzekert Pieter. ‘Niemand van ons team is ziek geweest gelukkig. En hoe lastig het nu soms ook werken is voor ons; als collega’s hebben we ons hier samen heel goed doorheen geslagen. Dat is mooi om te zien.’

Heeft u gevonden wat u zocht?